حس نکردن اِسكن و برقراری ارتباط، در فرادرمانگری و فرادرمانگیری هیچگونه تاثیری در حصول نتیجه ندارد.

ولی این موضوع ممكن است به علل زیر باشد:

الف) تشتت ذهنی (آشفتگی ذهنی شدید)

ب) افسردگی

پ) قفل ذهنی

 تبصره- 3: قفل ذهنی، نتیجه عملی برنامه‌ریزی‌های ضمیر ناخودآگاه است كه در بیشتر افراد، از دوران طفولیت و كودكی بر مبنای عقل، علم و دانش و منطق برنامه‌ریزی شده است. در این حالت، این برنامه از ورود و احساس تمام مسائل غیرعقلانی و خارج از چارچوب منطق جلوگیری و چنین اطلاعاتی را سانسور می‌­کند و در نتیجه، فرد از قبول و تجربه پدیده های متافیزیكی محروم ‌می شود و احساس­‌های مربوط به آن نیز در او سانسور خواهد شد. در واقع این نرم‌افزار چنان برنامه‌ریزی شده  كه بر اساس آن، چیزی خارج از عقل، علم و واقعیت نمیتواند وجود داشته باشد و چون فرادرمانی نیز توجیه علمی و عقلانی نزد بیمار ندارد، نرم‌افزار ناخودآگاهی، اجازه ورود اطلاعات مربوط به آن را نمی‌دهد و در مقابل آن، قفل ذهنی ایجاد می‌كند. ممکن است شكسته شدن این قفل نیاز به زمان داشته باشد.

ت) عدم حضور در حلقه­‌ فرادرمانی، بی‌طرف نبودن، موضع‌گیری منفی و داشتن احساس تمسخر نسبت به آن و …


آخرین تغییر: یکشنبه، 9 بهمن 1401، 2:05 صبح